Yahya Kemal BEYATLI - RUBAİ

 Yahya Kemal BEYATLI - RUBAİ Şiir Sözleri

Bilmem kime yahut neye uyduk gittik

Gâhi meye gâhi neye uyduk gittik

Erbâb-ı zekâ riyayı mezhep bildi

Bizler dili divâneye uyduk gittik

Şiir Analizi: Rubaî - Yahya Kemal Beyatlı

Temalar

• Kader ve Teslimiyet: Şair, bilinçli ya da bilinçsiz bir şekilde bir yola girdiğini, çeşitli etkilere kapılarak sürüklendiğini anlatıyor.
• İçki ve Sarhoşluk: "Gâhi meye gâhi neye" dizeleri, bazen içkiye, bazen bilinmeyen başka etkenlere kapılmayı ifade ediyor.
• İkiyüzlülük ve Aydın Eleştirisi: "Erbâb-ı zekâ riyayı mezhep bildi" dizesiyle, zeki insanların riyakârlığı benimsediğine dair bir eleştiri getiriliyor.
• Çılgınlık ve Özgür Ruh: "Bizler dili divâneye uyduk gittik" diyerek, aklıselim olanların aksine deliliği, özgürlüğü seçtiklerini belirtiyor.

Duygular

• İçsel Çatışma: Ne yapıldığı, kime uyulduğu bilinmeden sürüklenmek bir tereddüt hissi yaratıyor.
• Eleştirel Bakış: Zekâ sahiplerinin riyayı benimsemesi üzerine bir sitem ve eleştiri var.
• İsyan ve Serbestlik: Akıl yerine "divane dili"ni tercih etmek, toplum normlarına başkaldırıyı ima ediyor.
• Hüzün ve Teslimiyet: Hayatın akışına kapılıp gitme duygusu var.

Anahtar Kelimeler

• "Mey": İçki anlamında kullanılmış, iradeyi kaybetme ve kendini akışa bırakma sembolü.
• "Riya": Sahtekârlık ve ikiyüzlülük, aydın kesimin eleştirildiği bir kavram olarak öne çıkıyor.
• "Divâne": Aklını yitirmiş kişi anlamında, özgürlüğün veya deliliğin metaforu olabilir.
• "Erbâb-ı Zekâ": Zeki, entelektüel kişilerden bahsederek toplumun önde gelenlerini işaret ediyor.

Dikkat Çeken Sözler

• "Bilmem kime yahut neye uyduk gittik" → Bilinçsiz bir şekilde yönlendirildiğini veya sürüklendiğini ifade ediyor.
• "Erbâb-ı zekâ riyayı mezhep bildi" → Aydın kesimin dürüstlükten uzaklaşmasını eleştiriyor.
• "Bizler dili divâneye uyduk gittik" → Mantık yerine çılgınlığı veya özgürlüğü seçtiklerini söylüyor.

Genel Mesaj

Şair, insanın hayatta bilinçsizce bir yöne sürüklendiğini, bazen içkinin, bazen bilinmeyen başka güçlerin etkisiyle hareket ettiğini anlatıyor. Toplumdaki zeki kişilerin sahtekârlığı benimsemesi büyük bir eleştiri olarak öne çıkarken, şair bu gidişata ayak uydurmaktansa "divane" gibi hareket etmeyi seçtiğini belirtiyor. Bu, hem bir isyan hem de bir ironi barındırıyor.