Teoman - Ben, Zargana, Deus Ex Machina Şarkı Sözleri
gölgemi takip edip, kuyruğumu kovalıyordum
ilk fısıldadıklarından beri adımı kulağıma
geldim işte buraya kadar, gördünüz yozlaşa yozlaşa
ne “davanın reddine”,
ne de “mahal telaşa”ydı
kendimden şüphemle
haz sıtmasından titriyordum her an
bob dylan’ın izinden yürüyüp
çoklu kişilikler, kral ve soytarı
bitmek bilmez majör depresyonlar üstüne
mancınıklarıyla atılıyordum zıtlıklarımın
herseyle kavga ettim, herkesle hayatım boyunca,
oksijen yoktu bana yıldızların altında
ben, zargana, deus ex machina
karar verdim çocukken ve uyguladım hep
ellerimi kirletmedim ben başkaları için
aç sınıfın lanetinden bana neydi?
ben doyacaktım.
nedensiz bir utanç bürümüştü benliğimi
takıntılıydım her zaman çürümüşlüğümün fikrine
hep korkaktım, hep cesurdum, beyinsiz bir zekiydim hep
hem her şeydim, hem hiçbir şeydim, ben her zaman
patolojilerden bir hayat ihtimali yaratacaktım
iskeletimde her bir kemiği, vücudumda her bir damarı
milimi milimine hesaplayıp, yaratacaktım kendimi
ve yarattım, bir frankenstein, her bir yeri farklı
her şeyle kavga ettim, herkesle hayatım boyunca,
oksijen yoktu bana yıldızların altında
ben, zargana, deus ex machina
aynı cümlede geçmeyecektim hiç kimseyle
aynı fotoğrafta olmayacaktım, aynı karede
ben başkası olacaktım, onlardan değil
yürüyüp gidecektim, herkesin yanından tek başıma
mezarım yürüyordu bana doğru hep sanki
ve cesettim daha şimdiden
avlıyordum, topluyordum ve yorgun argın evime
avdan dönüyordum kadınlarla
bir budalalar gemisinde bir sürü ağzım vardı
bir sürü gereksiz organım, hepsini doyurmam lazımdı
derimin içi hıncahınç doluydu o zamanlar
ne arasan vardı orda, bir sürü insan leşi
her şeyle kavga ettim, herkesle hayatım boyunca,
oksijen yoktu bana yıldızların altında
ben, zargana, deus ex machina
rezilliğin orta yerindeydim, şikayetim yoktu
bir ateş topuydum rahminden annemin
bir sürü karar verdim, nerdeyse hepsi saçma
kimisi zırdeli, kimisi almost not crazy
kasık damarlarımın uzantılarıyla
o damarlardaki kandan, spermimden, dna’mdan
irininimi veriyordum kadınlara, avuçlayıp uzuvlarını
azrail yoklarken şu an, rengi soldu dünyanın çoktan
kırmızı reçetelerden medet uman düşük yaşam libidom
insan tiksintime karşı benliğimi bölen, uyuşturan
zaten hep bilirdim hayatta geç kalırdı her şeye insan
saniyeleri sayıyorum şimdi
her şeyle kavga ettim, herkesle hayatım boyunca,
hiç oksijen yoktu bana yıldızların altında
ben, zargana, deus ex machina
Teoman'ın "Ben, Zargana, Deus Ex Machina" şarkısı, kişisel bir içsel yolculuğu anlatan bir şarkıdır. Şarkının başlangıcı, şarkıcının geçmişiyle hesaplaşma sürecine işaret eder. Şarkının gelişimi, şarkıcının içsel çatışmalarını ve yaşadığı zorlukları ifade ederken, aynı zamanda farklı kimliklerle başa çıkma deneyimini yansıtır. Şarkının sonucu ise şarkıcının kendine dair bir kabullenme ve dönüşüm sürecine girdiğini gösterir.
Ana tema, kişisel kimlik arayışı, içsel çatışmalar, farklı kimlikler arasındaki dengeyi bulma ve kendi benliğine ulaşma çabasıdır.
Şarkıda geçen imgeler ve metaforlar şunlardır:
"Gölgemi takip edip, kuyruğumu kovalıyordum" metaforu, kişinin kendi geçmişi ve içsel çatışmalarıyla hesaplaşmasını ifade eder.
"Bob Dylan'ın izinden yürüyüp, çoklu kişilikler, kral ve soytarı" ifadesi, farklı kimlikler ve duygusal zıtlıkları temsil eder.
"Patolojilerden bir hayat ihtimali yaratacaktım" cümlesi, kişinin iç dünyasındaki karmaşıklığı ifade eder.
"Mezarım yürüyordu bana doğru" metaforu, kişinin kendi sonunu ve ölümlülüğünü düşünmesini yansıtır.
"Kasık damarlarımın uzantılarıyla" ifadesi, cinsellik ve ilişkilere dair imgeler içerir.
"Kırmızı reçetelerden medet uman düşük yaşam libidom" ifadesi, kişinin zevk ve haz arayışını yansıtır.
Genel mesaj, insanın karmaşık iç dünyasıyla başa çıkma ve kendi kimliğini bulma sürecinin zorluğunu ve çeşitliliğini yansıtır. Aynı zamanda, içsel çatışmaların ve geçmişin etkilerinin kişiyi nasıl şekillendirdiğini anlatır. Şarkı, karmaşıklığı ve derinliğiyle dolu bir içsel monolog sunar.