Allame - Yabancı Şarkı Sözleri
Chours
O ne güzeldin ya!
bana baktığın an..
renklenir dünyam.
O ne güzeldin ya!
Geçmiş aradan zaman,
Çevirdi yabancıya.
Verse
Boş ev zemini is, bıraktığın alev
koridorları küs
yatak aynı mezar uyanması güç
nebukat nezar bu sahi değil düş.
Ne güneş ne ay tutar yerini,
ne bi suç ne cezası var gidişinin
kötülemiyorum ama bu kaderin işi
bu zaferi zamanla kırışır.
Bazen yılışık bazen kuralcı
hep söylenirdi bana,
çoğunlukla kavgaydı aşkı
durmak için uygun zaman.
Boş ev zemini is, bıraktığın alev
koridorları küs
yatak aynı mezar uyanması güç
nebukat nezar bu sahi değil düş.
Chours
O ne güzeldin ya!
bana baktığın an..
renklenir dünyam.
O ne güzeldin ya!
Geçmiş aradan zaman,
Çevirdi yabancıya
Şarkının başlangıcı, özlem dolu bir anıyı hatırlatır şekildedir. İlk dizede geçmişteki güzel bir anıya dair duyulan özlem ifade edilir. Ardından koridorlardan, yataktan ve alevden bahsedilerek bir ayrılığın ve yalnızlığın yarattığı boşluğun betimlemesi yapılır.
Şarkının gelişimi, ayrılığın yarattığı duygusal karışıklığa odaklanır. İkinci bölümde zamanın geçişi ve ayrılığın yarattığı etkiler anlatılır. İçsel bir çatışma ve keder ifade edilir. Ayrıca "ne güneş ne ay tutar yerini" ifadesiyle ayrılığın getirdiği boşluğun doldurulamazlığı vurgulanır.
Şarkının sonucu ise duygusal bir veda ile şekillenir. "O ne güzeldin ya!" ifadesiyle bir kez daha geçmişe duyulan özlem belirtilir. Ancak geçmiş artık yabancılaşmıştır ve ayrılığın yarattığı boşluk daha da belirginleşmiştir.
Şarkının ana teması, geçmişteki güzel anıların ve ilişkilerin zamanla yabancılaşmasını ve ayrılığın yarattığı duygusal karmaşayı anlatmaktır.
Şarkıda geçen imgeler ve anlatı teknikleri, "boş ev", "koridorlar", "yatak", "mezar", "güzellik", "renklenme" gibi betimlemelerle duygusal derinliği artırmak ve ayrılığın etkisini daha canlı bir şekilde ifade etmek için kullanılır. Metaforlar arasında "yatak aynı mezar uyanması güç" ifadesi, ilişkinin ölüme benzetilerek duygusal ölümün ifadesi olarak kullanılır.
Genel mesaj, geçmişteki güzel anıların zamanla yabancılaşabileceği ve ayrılığın yarattığı acının içsel bir karmaşıklığa dönüşebileceği şeklindedir.
